رابطه استرس شغلی با کیفیت زندگی کاری کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی شهر شیراز، سال 1396

مقدمه: پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی با محیط های استرس زایی همچون اماکن پراز مجروح، بیماران بد حال و غیره روبرو هستند که کار کردن در آن بسیار دشوار است و برروی کیفیت زندگی کاری آنها تاثیر می گذارد. مقوله کیفیت زندگی کاری از اهمیت خاصی برخوردار است زیرا با کلیدی ترین عامل در تحقق اهداف سازمان، یعنی نیروی انسانی در ارتباط است. بدین منظور پژوهش حاضر با هدف تعیین همبستگی استرس شغلی با کیفیت زندگی کاری پرسنل پیش بیمارستانی اورژانس شهر شیراز، انجام شد. روش: این مطالعه یک پژوهش توصیفی -همبستگی است که بر روی پرسنل اورژانس  پیش بیمارستانی شاغل در پایگاه جاده ای و شهری شیراز به صورت سرشماری انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از سه ابزار استاندارد مشخصات دموگرافیک فردی، پرسشنامه استرس شغلی (Health and Safety Executive (HSE) و پرسشنامه کیفیت زندگی کاری (Walton QWL) استفاده شد. از نرم افزار SPSS16  و از روش های آمار توصیفی جهت توصیف متغیرهای زمینه ای، کیفیت زندگی کاری و استرس شغلی و   به منظور تعیین همبستگی بین کیفیت زندگی کاری با استرس شغلی، از ضریب همبستگی  پیرسون، جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه تمام 260 پرسنلی که وارد مطالعه شدند، طرح را تا پایان همراهی کردند و مطالعه با 260 نمونه به پایان رسید. بر اساس یافته های این پژوهش  میانگین کیفیت زندگی کاری 8/13±94/89 بود و میانگین استرس شغلی 4/14±93/105 بود. همچنین، بین شاخص کیفیت زندگی کاری با استرس شغلی (001/0>P) ارتباط معکوس و معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش حاضر حاکی از آن است پرستاران اورژانس 115 شیراز دارای استرس شغلی متوسط رو به بالا و کیفیت زندگی کاری متوسط هستند که هرچه استرس شغلی کاهش یابد کیفیت زندگی کاری متعاقب آن افزایش می یابد. مقدمه: پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی با محیط های استرس زایی همچون اماکن پراز مجروح، بیماران بد حال و غیره روبرو هستند که کار کردن در آن بسیار دشوار است و برروی کیفیت زندگی کاری آنها تاثیر می گذارد. مقوله کیفیت زندگی کاری از اهمیت خاصی برخوردار است زیرا با کلیدی ترین عامل در تحقق اهداف سازمان، یعنی نیروی انسانی در ارتباط است. بدین منظور پژوهش حاضر با هدف تعیین همبستگی استرس شغلی با کیفیت زندگی کاری پرسنل پیش بیمارستانی اورژانس شهر شیراز، انجام شد. روش: این مطالعه یک پژوهش توصیفی -همبستگی است که بر روی پرسنل اورژانس  پیش بیمارستانی شاغل در پایگاه جاده ای و شهری شیراز به صورت سرشماری انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از سه ابزار استاندارد مشخصات دموگرافیک فردی، پرسشنامه استرس شغلی (Health and Safety Executive (HSE) و پرسشنامه کیفیت زندگی کاری (Walton QWL) استفاده شد. از نرم افزار SPSS16  و از روش های آمار توصیفی جهت توصیف متغیرهای زمینه ای، کیفیت زندگی کاری و استرس شغلی و   به منظور تعیین همبستگی بین کیفیت زندگی کاری با استرس شغلی، از ضریب همبستگی  پیرسون، جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه تمام 260 پرسنلی که وارد مطالعه شدند، طرح را تا پایان همراهی کردند و مطالعه با 260 نمونه به پایان رسید. بر اساس یافته های این پژوهش  میانگین کیفیت زندگی کاری 8/13±94/89 بود و میانگین استرس شغلی 4/14±93/105 بود. همچنین، بین شاخص کیفیت زندگی کاری با استرس شغلی (001/0>P) ارتباط معکوس و معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش حاضر حاکی از آن است پرستاران اورژانس 115 شیراز دارای استرس شغلی متوسط رو به بالا و کیفیت زندگی کاری متوسط هستند که هرچه استرس شغلی کاهش یابد کیفیت زندگی کاری متعاقب آن افزایش می یابد.